STEFAN ŻEROMSKI- biografia

Stefan Żeromski urodził się 14 października 1864 we wsi Strawczyn (woj. kieleckie) w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Nauki elementarne pobierał w szkole wiejskiej w Psarach, w 1874 wstąpił do gimnazjum w Kielcach. Dwunastoletni pobyt w gimnazjum (nauczycielem języka i literatury polskiej był Antoni Gustaw Bem) nie zakończył się zdaniem egzaminu maturalnego. Pracował jako guwerner, udzielał korepetycji, systematycznie prowadził dzienniki. Jesienią 1886 zapisał się do warszawskiej Szkoły Weterynaryjnej, brał udział w pracach tajnych organizacji, w tym w Związku Młodzieży Polskiej. Z braku środków materialnych zmuszony był porzucić studia weterynaryjne; podjął pracę nauczyciela domowego w dworach szlacheckich na Kielecczyźnie, Mazowszu, Podlasiu i w Nałęczowie. W Nałęczowie poznał swoją przyszłą żonę, Oktawię z Radziwiłłów Rodkiewiczową, która mu ułatwiła nawiązanie kontaktów literackich. Jesienią 1892 roku objął posadę zastępcy bibliotekarza w Muzeum Polski w Rapeswillu. Czteroletni pobyt w Szwajcarii umożliwił m.in. poznanie materiałów archiwalnych do dziejów polskiej emigracji XIX wieku, tutaj też nawiązał bliskie znajomości z politykami, związanymi z ówczesnym ruchem socjalistycznym. W tym okresie ukazują się pierwsze książki "Rozdzióbią nas kruki, wrony" (1895), Opowiadania (1895), Syzyfowe prace (1897). W latach 1897-1904 pracował w bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie. Po roku 1904 sytuacja materialna pozwoliła mu zająć się wyłącznie działalnością pisarską; przebywa w Nałęczowie, Zakopanem, we Włoszech, na trzy lata przenosi się do Paryża. Po powrocie do kraju w 1912 osiada w Zakopanem, gdzie spędza lata pierwszej wojny światowej. W tym okresie rozwodzi się z Oktawią Żeromską, nawiązuje związek Anną Zawadzką. Jesienią 1818 przenosi się do Warszawy. W okresie plebiscytu na Warmii i Mazurach razem z Janem Kasprowiczem bierze udział w agitacji na rzecz przyłączenia tych ziem do Polski. W 1920 zakłada Towarzystwo Przyjaciół Pomorza. Pełni funkcje korespondenta wojennego w czasach wojny polsko-bolszewickiej. Zabiera publicznie głos w kwestiach publicznych, atakowany przez prawicę polityczną. Był inicjatorem projektu Akademii Literatury, założyciel Straży Piśmiennictwa Polskiego i polskiego oddziału PEN-Clubu (1924), współtwórca i pierwszy prezes Związku Zawodowego Literatów Polskich. Niepowodzeniem kończą się starania o przyznanie mu Nagrody Literackiej Nobla. Umiera 20 listopada 1925 roku w Warszawie. Pogrzeb Stefana Żeromskiego 23 listopada 1925 stał się manifestacją narodową, pisarza pochowano na warszawskim cmentarzu ewangelicko-reformowanym.
Posługiwał się pseudonimami: Maurycy Zych, Józef Katerla.

Twórczość: do roku 1898: "Rozdzióbią nas kruki, wrony" (1895), Opowiadania - m.in. Doktór Piotr, Zmierzch, Siłaczka, Zapomnienie (1895), Promień (1897), Syzyfowe prace (1897); 1898-1910: Ludzie bezdomni (1899), Popioły (1903), Dzieje grzechu (1908) Duma o hetmanie (1908), dramaty: Róża (1909), Sułkowski (1910), Sen o szpadzie (1906); 1910-1919: Uroda życia (1912), Wierna rzeka (1912); trylogia Walka z szatanem: Nawracanie Judasza, Zamieć (1916), Charitas (1919), poemat Wisła (1918), fragment powieściowy Wszystko i nic (1914); publicystyka: Początek świata pracy (1918), Projekt Akademii Literatury Polskiej (1918), Organizacja inteligencji zawodowej (1919); lata 1919-1925: Przedwiośnie (1924), Puszcza jodłowa (1925), dramaty: "Ponad śnieg bielszy się stanę" (1920), Biała rękawiczka (1921), Turoń (1923), "Uciekła mi przepióreczka..." (1924), publicystyka: Snobizm i postęp (1922), Bicze z piasku (1925).
Zabierał głos we wszystkich istotnych dla polskiej kultury i myśli sprawach; ekspresywny styl (określany mianem "żeromszczyzny"), skłonność do naturalizmu, podejmowanie tematów drażliwych obyczajowo zyskały mu niemało przeciwników; o znaczeniu jego poglądów świadczą najlepiej trwające nadal polemiki i spory, a także kolejne ekranizacje powieści (m.in. Dzieje grzechu - 1933, reż. H. Szaro, 1975 reż. W. Borowczyk; Popioły 1965, reż. A. Wajda)

STANISLAW WYSPIANSKI- biografia

Stanisław Wyspiański uradził się 15.01.1869r. w Krakowie. Zmarł 28.11.1907r. także w Krakowie. Jego ojciec Franciszek, był rzeżbiarzem. Stanisław od 1880r. wychowywał sie u krewnych. Uczęszczał do gimnazjum św.Anny. W 1887r. rozpoczął studia malarskie w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1887-1890 uczęszczał na Uniwersytet Jagielloński, gdzie słuchał wykładów z historii sztuki, historii i literatury. W 1890r. odbył podróż, wiodącą przez Włochy i Szwajcarie do Francji, a stamtąd do Niemiec i Pragi czeskiej. W latach 1891-1894 trzykrotnie przebywał w Paryżu. W ty, okresie dużo malował a równocześnie coraz więcej uwagi pośwęcał teatrowi. W sierpniu 1894r. powrócił do Krakowa. Nawiązał współprace z Teatrem Miejskim. Początkowo pracował w teatrze jako malarz-dekorator, ale szybko rozwinął swą twórczość dramatyczną. W 1902r. zostal docentem Akademii Sztuk Pięknych a w 1905r. - radnym miasta Krakowa. Należał do inicjatorów sztuki stosowanej , projektując wnętrza i meble. Około 1905r. zapadł ciężko na zdrowiu i osiadł w podkrakowskich Węgrzcach. Został pochowany na Skałce, w krypcie zasłużonych.
Stanisław Wyspiański był jednym z głównych twórców przełomu w sztuce polskiej na pograniczu XIX i XX wieku. Równocześnie był w swych koncepcjach inscenizacyjnych rzeczywistym reformatorem teatru i dramatu polskiego. Jego wczesne utwory dramatyczne ukształtowały sie pod wpływami obcymi. Jednak od samego początku twórczości dramatycznej dążył do stworzenia dramatu monumentalnego, podejmującego tradycję dramaturgii romantycznej. Sięgał on do tematów i problemów zakorzenionych właśnie w epoce romantyzmu, wprowadzał on też wprost na scene postacie wielkich twórców romantycznych. Ukszałtowanie głuwnie w okresie niewoli politycznej mity narodowe zjawiaja się w dramatach Wyspiańskiego obok wielkich mitów kultury śródziemnomorskiej, głównie antycznej Grecji. Rozwijał on też refleksje historyczną nad dziejami narodu w ich legendarnych początkach. Do współdziałania w tworzeniu dzieł teatralnych powoływał on architekturę, malarstwo, muzykę, słowo oraz grę aktorską. Jego dramaty posiadały strukturę wielopłaszczyznową. Wraz z innymi formami twórczości powstawały też wiersze liryczne: melancholijne, refleksyjne, ironiczne, mające charakter osobistych zwierzeń. Do najbardziej znanych uworów Stanisława Wyspiańskiego zaliczamy : "Wesele", "Warszawianka", "Wyzwolenie", "Lelewel", "Noc listopadowa" i "Powrót Odysa". Poza tym Wyspiański był twórcą witraży w katedrze wawelskiej oraz w kościele Franciszkanów w Krakowie.

matematyka- moje zadania

Tutaj bede prezentowala przykladowe zadania maturalne z matematyki

cykl aktorzy:) nr.3 Antonio Banderas

Urodził się i dorastał w rodzinie rzymskokatolickiej jako syn nauczycielki doñy Any Banderas i policjanta Guardia Civil José Domíngueza (zm. 2 lutego 2008 w wieku 87 lat). Ma młodszego brata Francisco Javiara Banderasa "Chico". Początkowo chciał zostać zawodowym piłkarzem, ale jego marzenie zakończyły się, kiedy mając 14 lat złamał nogę. Kiedy rok później zobaczył na scenie musical Hair, postanowił, że zostanie aktorem. Opuścił szkołę i w wieku 19 lat udał się do Madrytu w celu rozpoczęcia kariery w hiszpańskim przemyśle filmowym. W 1980 roku ukończył School of Dramatic Art w Madrycie i związał się z hiszpańskim Teatrem Narodowym. Został aresztowany przez policję hiszpańską za udział w sztuce Bertolta Brechta, z powodu cenzury politycznej w ramach zasad ogólnych dyktatora Francisco Franco; całą noc spędził na policji, podczas pracy z małym zespołem teatralnym, z którym dawał występy na ulicy, miał trzy lub cztery takie aresztowania. Dorabiał jako kelner, pracował w sklepie i małym kinie La Movida Madrileña, a także model dla Ralpha Laurena i domu mody Gucci. Po debiucie na scenie w sztuce Los Tarantos (1981) i na ekranie w filmie Sztuczne rzęsy (Pestanas postizas, 1982), zagrał w pięciu obrazach Pedro Almodóvara: komedii Labirynt namiętności (Laberinto de pasiones, 1982) u boku Imanola Ariasa, thrillerze Matador (Matador, 1986) z Carmen Maurą jako nadpobudliwy i wrażliwy Ángel Giménez, melodramacie Prawo pożądania (La Ley del Deseo, 1987) w roli heteroseksualnego wdającego się w miłość homoseksualną nieprzewidywalnego Antonia Beníteza, komediodramacie Kobiety na skraju załamania nerwowego (Mujeres al borde de un ataque de nervios, 1988) jako słodki Carlos oraz dramacie kryminalnym Zwiąż mnie (!Átame!, 1990) w roli zdesperowanego Ricky'ego. W 1991 roku pojawił się na planie filmu dokumentalnego z trasy koncertowej Madonny W łóżku z Madonną (Madonna: Truth or Dare). Po raz pierwszy wystąpił w hollywoodzkiej produkcji - dramacie muzycznym Królowie Mambo (The Mambo Kings, 1992) u boku Armanda Assante. W dramacie Jonathana Demme'a Filadelfia (Philadelphia, 1993) zagrał postać kochanka prawnika-nosiciela wirusa HIV (Tom Hanks). Ogromnym sukcesem okazała się rola wędrowca-samotnika, muzyka z futerałem na gitarę wypełnionym bronią, który przemierza Meksyk w poszukiwaniu morderców swej ukochanej w gangsterskim filmie akcji Roberta Rodrigueza Desperado (1995). W filmie muzycznym będącym adaptacją musicalu Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice'a Evita (1996) z Madonną jako narrator ujawnił swoje zdolności wokalne. Pochlebne recenzje przyniosła mu kreacja Alejandro Murriety czyli Zorro w filmie przygodowym Martina Campbella Maska Zorro (The Mask of Zorro, 1998) z Anthony Hopkinsem i Catherine Zetą-Jones. Zadebiutował jako reżyser komediodramatu Wariatka z Alabamy (Crazy in Alabama, 1999) z Melanie Griffith, Davidem Morse, Lucasem Black, Cathy Moriarty, Meatem Loafem, Robertem Wagnerem i Elizabeth Perkins. Użyczył głosu Kotowi w butach w filmie Shrek 2 (2004) i sequelu Shrek Trzeci (2007). Jego pierwszą żoną była Ana Leza (od 27 lipca 1987 do 1996). W dniu 14 maja 1996 roku ożenił się ponownie z Melanie Griffith, z którą ma córkę Stellę del Carmen (ur. 24 września 1996 w Marbella). Jest ojczymem Alexandra Bauera i Dakoty Mayi Johnson.

cykl aktorzy:) nr.2 Orlando Bloom

Orlando urodził się w Canterbury, w Hrabstwie Kent, Wielka Brytania. Jego matką jest Sonia Constace Josephine Copeland, a ojcem Colin Stone. Początkowo Bloom myślał, że jego ojcem jest Harry Bloom, ale gdy miał 13 lat (9 lat po śmierci Harry'ego) dowiedział się, że tak naprawdę jest nim Stone, przyjaciel rodziny i partner jego matki. Bloom ma też o 2 lata starszą siostrę Samantę, która jest jego prywatną stylistką. Imię Orlando otrzymał po XVII-wiecznym kompozytorze Orlando Gibbons'sie. Początkowo uczył się w Canterbury jego edukacja była typowo artystyczna. Zajmował się językami(dziś biegle posługuje się francuskim), fotografią, sztuką, jeździł konno. W szkole był filarem amatorskiego teatru, recytował poezję i wygrywał konkursy podczas tradycyjnego festiwalu w Kent. W roku 1993 przeniósł się do Londynu, gdzie podjął przygotowania do zawodu aktorskiego. Po pewnym czasie zdobył stypendium w British American Drama Academy. Miał już na koncie kilka ról telewizyjnych, kiedy dostał się do Guildhall School of Music and Drama. Jego debiutancką rolą była rola w filmie biograficznym "Wilde", który przedstawiał historię życia Oscara Wilde'a. Zagrał tam jeszcze przed tym, jak dostał się do Guildhall School of Music and Drama. Jego pierwsza duża rola to rola Legolasa w trylogii "Władca Pierścieni". Dostał ją dwa dni po otrzymaniu dyplomu ze szkoły aktorskiej. Pierwotnie starał się o rolę Faramira, ale reżyser filmu, Peter Jackson obsadził go jako Legolasa. Przed Władcą Pierścieni pojawił się też w filmie "Helikopter w ogniu". Następnie Orlando zagrał w filmie "Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły", u boku Johnny'ego Depp'a, Geoffrey'a Rush'a i Keiry Knightley. Potem była "Troja', "Królestwo Niebieskie", "Elizabethtown", "Piraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka" i "Przystań". Zagrał też epizod w telewizyjnej serii "Extras". Potem zagrał w trzeciej części "Piratów z Karaibów" i postanowił spróbować swoich sił w teatrze. Od tego czasu gra w sztuce "In Celebration" napisaney przez Davida Storey'a. Podpisał kontrakt na zagranie małej roli w brytyjskim filmie "En Education", ale zrezygnował na rzecz głównej roli w filmie "Red Circle". Zasilił też obsadę serii 12 krótkich filmów "New York, I Love You" Orlando bardzo stara się nie wykluczać siebie ze swojego prywatnego życia. Jest fanem Manchesteru United. Podczas kręcenia "Królestwa Niebieskiego" adoptował psa, którego nazwał Sidi. Orlando jest buddystą, w 2004 został członkiem Soka Gakkai International. Bloom jest ambasadorem UNICEF'u, i członkiem egologicznej organizacji Global Green. Orlando ma 2 tatuaże: elficką 9, która upamiętnia jego udział we "Władcy Pierścieni" i to, że jego postać była jednym z 9 członków Drużyny Pierścienia (pozostałych 8 aktorów ma takie same tatuaże, z wyjątkiem John'a Rhys-Davies'a, za którego tatuaż ma jego dubler) oraz słońce na brzuchu, które wytatuował sobie po przeniesieniu się z Canterbury do Londynu (w wieku 16 lat). Orlando zaliczył kilka wypadków. Najniebezpieczniejszym z nich był upadek z 3 piętra, po którym Bloom był poważnie zagrożony wózkiem inwalidzkim. Przeszedł 6 – godzinną operację kręgosłupa, po której powiedziano mu, że może nigdy już nie będzie chodził. Po 12 dniach spędzonych w szpitalu opuścił go na własnych nogach, chociaż przy pomocy kul. Teraz, żeby wzmocnić swoje osłabione tym wypadkiem plecy regularnie ćwiczy Jogę i Pilates. Oprócz tego miał złamany nos obie nogi, żebro, palec u dłoni i u nogi i rękę. W roku 2008 nominowany do nagrody Złota Malina za rolę w filmie Piraci z Karaibów: Na krańcu świata.

cykl aktorzy:) nr.1 Johnny Depp

jest synem Johna Deppa, inżyniera z Owensboro, i Betty Sue Wells, pracującej jako kelnerka. Ma trójkę starszego rodzeństwa – brata Danny'ego oraz siostry Christie i Debbie. Dwoje najstarszych dzieci Betty Sue Wells pochodzi z jej wcześniejszego związku. Rodzina Deppów jest pochodzenia niemieckiego i irlandzkiego. Johnny Depp ma także indiańskie korzenie – jego dziadek ze strony matki pochodził z plemienia Czirokezów. W 1973 roku Johnny z rodziną przeniósł się z Kentucky do Miramar koło Miami. W 1978 roku rodzice Deppa się rozwiedli; Debbie została z ojcem, z kolei Danny, Christie i Johnny z matką. W następnym roku Johnny ostatecznie porzucił szkołę. Popularność wśród nastolatków zdobył grając jedną z głównych ról w serialu TV 21 Jump Street. Potrafi wcielić się w najróżniejsze role – od komediowych (Piraci z Karaibów) poprzez dramaty (Donnie Brasco), sensacyjne (Pewnego razu w Meksyku), skończywszy na thrillerach (Z piekła rodem). Jest także znany z regularnej współpracy z reżyserem Timem Burtonem. Burton i Depp współpracowali dotychczas przy sześciu filmach: Edward Nożycoręki, Ed Wood, Jeździec bez głowy, Charlie i fabryka czekolady, Gnijąca panna młoda oraz Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street Johnny Depp zadebiutował jako reżyser i scenarzysta w filmie Odważny, gdzie zagrał również główną rolę. Johnny dwukrotnie wziął udział w nagraniach z brytyjskim zespołem rockowym Oasis. Zagrał na gitarze w utworze "Fade In-Out", który znalazł się na wydanym w roku 1997 albumie Be Here Now, a także wziął udział w nagraniu piosenki "Fade Away (Warchild Version)", która znalazła się na stronie B singla "Don't Go Away". Johnny był związany kolejno z Sherilyn Fenn, Winoną Ryder, Jennifer Grey i Kate Moss. Obecnie mieszka we Francji. Od 1998 roku jest związany z francuską piosenkarką i aktorką Vanessą Paradis. 27 maja 1999 na świat przyszła ich córka Lily Rose Melody Depp, a 3 lata później, 9 kwietnia 2002 urodził się ich syn John Christopher Depp III (zwany Jackiem).

Co to jest Arachnofobia??

Arachnofobia (gr. αράχνη, arachne – pająk, gr. φοβία phobia – strach) - jedna z odmian fobii, objawiająca się bardzo silnym lękiem przed pająkami lub innymi bezkręgowcami zbliżonymi do nich wyglądem. Teoretycznie przyczyny tego lęku mogą być różnorodne. Fobia może być nabyta poprzez warunkowanie klasyczne - gdy dana osoba kojarzy pająka z niebezpieczeństwem. Na przykład jako dziecko mogła być straszona pająkami, zamknięta w szafie, gdzie był pająk lub widziała paniczne reakcje swoich rodziców na pająka. Takie wyjaśnienie oferują teorie behawiorystyczne. Teorie psychologiczne akcentujące znaczenie nieświadomości w ludzkim życiu postulują istnienie kilku mechanizmów powstawania reakcji fobicznych na widok pająka: Fobia jest wynikiem przeniesienia agresji. Jeśli pająk spostrzegany jest przez daną osobę jako agresywne zwierzę, które może znienacka pokąsać, to widoczna jest tu projekcja (przypisanie) własnej wypartej agresji pająkowi. Własna agresja budzi lęk, dlatego pająk budzi lęk.Możliwe jest, że pająk spostrzegany jest przez daną sobę raczej jako brudny, kosmaty i wstrętny, co może oznaczać projekcję własnych analnych skłonności pająkowi.Możliwe także, że pająk spostrzegany jest jako aktywny, niezależny i dominujący, agresywny samiec, co sugeruje pojawienie się przeżyć z etapu edypalnego w spostrzeganiu pająka. W psychologii ewolucyjnej akcentuje się przystosowawczą rolę arachnofobii. Lęk przed pająkami i innymi jadowitymi stawonogami był przystosowawczy z punktu widzenia przetrwania organizmów, toteż postawa taka jest związana z naszym repertuarem genowym i jest bardzo łatwo uaktywniana w codziennym życiu. Ludzie różnią się oczywiście skłonnością do reagowania lękiem, dlatego tak wyraźne są różnice indywidualne w lęku przed pająkami. Jednym ze sposobów opanowania arachnofobii jest desensytyzacji i wygaszanie reakcji. Terapia taka polega na stopniowym konfrontowaniu pacjenta z przedmiotem jego lęku. Może to następować gwałtownie, gdy pacjent jest od razu konfrontowany z wielkim włochatym pająkiem, którego kładzie się mu np. na twarz (terapia implozywna). Odwrażliwianie może następować także stopniowo.

Szkoła

Dlaczego trzeba chodzić do szkoły?? Męczyć się z lekcjami zadaniami itd?? nikt tego nie wie ludzie mówią że to przez to by mieć prace

Witam serdesznie

Witam wszystkich moich fanów:P